13 Aralık 2008 Cumartesi

Qırımname (Destan)-Şakir Selim

Bizni sen sevgisiz,suvsız,avasız
Ve Vatansız bıraqma, Allahım!
Musulmanlıqnen yogrulgan yurtnı
Musulmansız bıraqma,Allahım!

Arif Nihat Asiya

KİRİŞ

Ey, Vatandaş! Ateşke kir,azır ol sen yanmaga,
Vatan içün can bermeseñ,niçun keldiñ dunyaga?
Guzel Qırım topragında ecdadıñnıñ qanı bar,
Er bir terek yapragında milletiñniñ canı bar.

Kerek olsa furtunaday atıl duşman ustüne,
Koster oña asırlarnen toplangan bar kuçüñni.
Yeñmegence omur-billa kureş kene de kene!
Al,dedeler alalmagan intiqam ve oçüñni!

Sen milletsiñ,bir zamanda Moskovda at oynatqan,
Aciz qalgan getmanlarga yardım qolun uzatqan.
Bugun niçun anda-mında qorqıp-pısıp yuresin?
Oz yurtıñda suçlı kibi boynuñ qısıp yuresin?

Bu topraqnıñ bagçevanı-saibi tek bizmiz, Biz,
Bu topraqta açıldı ve yumulacaq kozumiz.
Ne şerefli bu topraqta kureşmek ve can bermek!
Ne şerefli Taraq-Tamga kok bayraqnı kotermek!

Altın Noman ve Caferler, Amet Ozenbaşlılar,
Millet içün Qara deñiz kibi qaynap taştılar,
Musa Mamut meşal oldı,Mustafalar sınmadı,
Ceenemden keçseler de Vatanım,dep tınmadı.

Şu degilmi,millet, saña gurur bergen,kuç bergen?
Cesurlik ve qaramanlıq yollarını kostergen?
Taqdiriñe yazgan Mevlam-kureşmege atlan sen,
Vatan qolay qazanılmay, er belaga qatlan sen!

Dalgalansın bayragımız epkin esken yellerde,
Dalgalansın boranlarda,qasırgalı sellerde,
Dalgalansın Hansarayda,er saçaqta,er evde,
Nesillerden nesillerge tüşmesin o ellerden!

--------

Nice kerek quvulaman,kene qaytıp kelemen,
Qurumagan kozyaşımnı dertli elnen silemen.
Kimler-kimler yazmadılar tarihıñnı ey,adam?
Dunyalarga sıgmay artıq feryatlarım ve sadam.

Kimler, kimler kelip saña ayagını basmadı?
Kimler kelip skeleñe zıncırların asmadı?
Kimler kelip uryan-puryan yaqıp-yıqıp qaçmadı?
Kimler cennet topragıña zeerini saçmadı?

Qay kelmeşek taqdiriñe arsız tiyip keçmedi?
Qay koçmenci çölleriñde aşap-kiyip keçmedi?
Deyler: Mende peçenegniñ cenkaverlik qanı bar,
Deyler: Mende quman-qıpçaq uruvınıñ şanı bar...

Aslında siz qıdırıñız meni Kiyik-Qobada,
Men dogganım neandertal yaşagan şu yuvada.
Tavırıñız,skifiñiz daa dun keçken mazıdır,
Eki biñ yıl yaş berseñiz maña-bu eñ azıdır.

''Milletimniñ isarından er kun bir taş aldılar''
İsarımız yıqılsa da, taş izleri qaldılar.
Nice kere yaratıldı ve silindi adımız,
Tatarsıñmı,Qırımsıñmı-bizi
m Yeşil Adamız!

Soñki yuz yıl keçip ketti,yarıq bir kun kormedik,
Başımızga kiyermiz dep,baht çemberin ormedik.
Soñki yuz yıl içinde orselendik,talk oldıq,
Talamagan it qalmadı-ne millet,ne halq oldıq.

Dimagıma kelip tiye koget-yuvşan qoqusı,
Vucudımnı sarıp ala titis icret qorqusı.
Tañrım,artıq bu qoqudan milletimni ayırma,
Biñ belalar ketirseñ de,halqñı yurtsız qaldırma.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder