Qara Qıştan Soñ Baar Arfesinde-Şakir Selim

Qara Qıştan Soñ Baar Arfesinde-Şakir Selim

'' Bunaldım kendi kendimden,
Zaman hıssız,mekan hıssız;
Ne vahşetlerde bir yoldaş,
Ne zulmetlerde bir yıldız''.

Mehmet Akif Ersoy


İs-duygu yoq yuregimde,yaman ezdi qara qış,
Ne semada,ne zeminde yoqtır sıcaq bir baqış,
Nice vadiy,nice daglar keçtik,-aqsay atımız,
Ne aşyan bar,ne Vatan bar,ne de saltanatımız.
Millet qaldı orta yolda çekip feryad,çekip ah,
Elin aça: ''Eşheda en-la-ilahe illalah!''
Suri-Meşher keldimi ya,ep kozyaşlar aqmaqta,
Eki yurtdaş bir-birini yılan kibi çaqmaqta...
Qayda qaldı bir-birine hemdert ata demleri?
Ya Rab,nasıl zamandır bu,yarattıñ sen kimlerni?
Neden oldı ayatımız boyle viran-perişan?-
Qaytacaqmı elimizge Taraq-Tamgalı nişan?
İslamnıñ bu Yeşil yurtı uzre bir tañ atarmı?
Ya da ummet bir-birini çaynap yerge batarmı?
Ne bitmez bir qış oldı bu,kelirmisiñ,baarim?
Bem-beyaz vişne gulüday kulermisiñ,baarim?

Azbarıma keldim bugun çıqıp hastahaneden,
''Qara qıştan sag çıqtıñımı?''-dep soradım bademden.
''Aq-Taalaga bazandım'',-dep cevap berdi teregim,
Qarlar kibi irip ketti butün derdim,yuregim!..


Mart 2002 s.