Arfe Kunü
Anam algan sılavuçın ocaq başın ayalay,
İçker uyde uyken abam peştimalın sayalay.
Biz de kirdik amamlıqqa arqamıznı cuvamız,
Suv quyuşıp,sabunlaşıp belimizni yuvamız.
Cengem kirdi oz uyüne,uyün caya,cayrata,
Babam qurban pıçaqların qayraqçıga qaytara.
Qartanamız yasin oquy,aqşamlıq aş pişire,
Qıygaçanı süzüp-süzüp sarı mayga şişire.
Biz de cezbeni toldurıp, qorga taban suremiz
Qomşularga soñ qıygaça uleştirip curemiz.
Aqaylarnıñ alayı da ekindige kettiler
Qarasuvga ketkenler de,koyge qaytıp cettiler.
Mazin aqay gur davuşman ekindini oqudı
Er ocaqta birday etip qıygaçalar qoqudı.
Aqşamlıq aş aşamaga alayımız oturdıq,
Qıygaçañı sım-sıq etip, qursaqlarga totırdıq.
Birazdan soñ babamalar yatsıga dep kettiler,
Qartiy masal ayttı, aqam bizni tıraş ettiler.
Yarı keçe yaqınlagan edi bizler yatqanda
Soñki qurbanlıqnı babam tuvarçıga satqanda.
Men töşekke kirgenimnen cayragan da qalganman
Iştanımnı buklegen de,baş astına salganman...
Pek zevqlı, kop cemişli bayram kordim tüşümde,
Bir kop çapqın balaçıqlar quvıp kele peşimden.
Noyabr 28, 1920, Aqmescit
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder