Rast Kele-Bekir Sıdkı Çobanzade

Rast Kele-Bekir Sıdkı Çobanzade

Tuvdum Kırım'da, Karasubazar'da
Cılanday ceşil bir calancı baharda..
Her miçem tekmil, közlerim açık..
Başımnı sıkmadı ebanay karıçık..
Tuvalmay öle edi balalar, öle
Men kaldım bir çette şulay rast kele..

Hocaga berdiler kurtulmak içün.
''Yal bermiy, aktara, ''dep ''üynüñ içün.''
''Kemigi özümnüñ, etçigi seniñ!''
Paylaşdı babayım, hocam Kurtpedin..
Bugün de süyegim, etim yerinde,
Ayrılmaz körünse, inan rast kele..

Azgana okudum, canım tarsıkdı,
Amme'de hoca bir tilimni sıkdı;
Künlerce cıladım, özüme kaytalmay..
Şü kündür, bu kündür dogrunu aytalmay..
Deseñiz koluñ yazmaga bile,
Kur'an öbiyim; bu da rast kele..

Bir rüzgar esdi cadlarga tüşdüm,
Cadlarnıñ mayıman kavrulub pişdim,
Sökmege bilemen yavropa ilinde,
Yalanlar aytmasın ulema tilinde;
Kökregim tüyemen, halklar egile..
Balaban kişimen; muna rast kele..

Azgana cüriyim ümütüm büyük,
Bu dünya bek hucur, halkları kiyik..
Tutturur bir kün de kolumdan menim,
Soratmay, aratmay aytkan, etkenim,
Kezdirib kollarda mahale, mahale..
Padişah yasatır agam ''rast kele''..

Çürük su toprak inanıb bolmay,
Çeçek cok bu cerde turalgan solmay
Korkaman bir saba dügünge ketkende,
Toylarda kurulub cigitlik etkende,
Endirir bir sille, soñ küle küle
Attırır çukurğa yavur ''rast kele''..


Budapeşte, 8.2.1919