Korkak-Bekir Sıdkı Çobanzade

Korkak-Bekir Sıdkı Çobanzade

Her kölgede biñ can bergen, yaşatkan,
Dıvardaki her sızıknı cin, şaytanğa uşatkan...

Sandıçıgı çırt-çırt etse, boşasa,
Kapısını çik-çik etken sarı kurtlar aşasa,

Boş tüfekke ''şaytan işi, patlar!'' degen her zaman,
''Pat! Pat!,'' etse korkub olgan toz, duman,

Caş agaçnıñ kölgesinde ''Yamandır.'' deb yatmagan,
Mort agaçtan zikir, mevlut tıñnagan,

Cin, şaytanga yol bastırıb, kanıb yürgen tañgaçek;
Soñ korazda basık üyün, reca, niyaz tapkaçek;

Esi ketken hucur bir halk bar eken,
Bu halk kaysı? Bunu bar mı bilmegen?

Yedi düvel tanımagan, bar dünyaga bel buvgan,
Lafka kalsa, her yigitmen, Aydamak'man dost bolga,

Yigitligi karaldısın taş duvarın keçmegen,
Saranlıkda, men menlikde sınır, ölçü bilmegen.

Öz özüne aga bolgan, sultan bolgan habersiz,
Yañgız kalsa yedi derya keçken atsız, yegersiz,

Üyde zalım, toyda yigit, lafları şay arslanday,
Kaçkan, köçken cansız bir halk bar eken,
Bu halk kayda, bunu bar mı bilmegen?..

Men baş bolsam, bir gün kelib yekilsem,
Onu düşman ortasına sürermen,
Top yerine onuñ ötün patlatıb,
Düşmannıñ tab taht üyüne kirermen.


Odessa, 1914