İnsandır-Şer'yan Ali

İnsandır-Şer'yan Ali

Omür, bir tüş kibi, yaşayış-tabir
Aç kozüñ, yum kozüñ, keçer de keter.
İnsan-dertke melem, ecelğe sabır,
İnsan tilnen buvar, yurekni kerter.

İnsannıñ çırayı, gul kibi, aça,
Ondan terek qala, qala yır, destan.
İnsan-yılan olıp, zeerler saça,
Sulükday qanıñnı suvura insan.

Gonceñ gulge döner sıcaq baqıştan,
Kuneşli baarday goñül açılır.
Bir nazar suvuqtır buzlavuq qıştan,
Butün vucudıña ine sançılır.

İnsan bar, yel olıp saña toqunmay,
Gemiñni yaldatır, yelkeniñ açsañ.
İnsan bar, ayaqtan çalğan tolqunday,
Yıqmağa tırışır, ne qadar qaçsañ.

Kene şu insandır, Ablamit olıp,
Yoluña kopürler qurar keçmege.
Kimisi şaytandan emirler alıp,
Qurşunlar yağdırır, koksüñ teşmege...

İnsan bar, Tairday sever yaresin,
Cellat ogünde de sözünde turar.
İnsan bar, ep arar iyle çaresin,
Yımırta kosterip, soñ bor tuttırır.

Boranlı gecede coysañ yoluñnı,
Alla musafiri alğan, insandır.
Baylığı taşsa da, qaqıp qoluñnı,
Seniñ rısqıña da dalğan, insandır.

Bir yerge sığmaz o, oña tar cian,
De aşağı ener, de kokke uçar.
Nasredin ocaday cazibeli can
Oturğan budağın tübünden pıçar!..

İnsannıñ er biri-tılsımlı yıldız,
Bilmem, neler gizley, sırlı alemdir?
İnsanlar insanğa bağlana yipsiz,
İnsanlar insanğa-quvanç, elemdir!..

İnsanğa ıntılam, ıntılam kene,
Qaç defa tüşsem de tuzaqlarına.
İnsannı kormesem, sabırım tükene,
Ep bir ıntılaman quçaqlarına!..

05.01.1997