Ulu Babay-Abibulla Odabaş

Ulu Babay-Abibulla Odabaş

İsmail Gasprinskiyge

Her kes kele, oynap kele, yaşay edi
Yak Qırımnıñ bol bahtlı şeñ bağrında,
Yalan dünya cennetleri yasay edi-
Qart tatarın satıp çıqqan yurtlarında.

Suvı kevser, topraqları altın tolğan,
Perilernen meleklerge duraq olğan
Bu cennette tek tatarlar ağlay edi,
Keñ bir soluq alacaq yer tapmay edi.

Tatar koptan unutqandı eski bahtın,
Bu cennetniñ ortasında qurğan tahtın,
Ağızın cumğan tarihı hiç sormay edi,
O şindi tek bir yutum suv oylay edi.

Oy, Tatarnıñ qararğandı her bir yağı,
Kormey edi o ay, yıldız, kun yarığı,
Onıñ kokün boz bulutlar qaplay edi,
Ondan doğru , haq yolları saqlay edi.

Birden-birge yaşındayın bir aq yıldız,
Qara kokniñ bir yaqıdan şavle saçtı,
Qaranlıqnı şay tarqattı, saldı yaldız...
Tatar kordi, başın tiklep, kozün açtı!

Bu aq yıldız sen ediñ, sen kosterdiñ
Tatarlıqqa coyğan doğru tüzgün yolun,
Her goñulde şindi seniñ sevgiñ yaşay,
Ey sayğılı Gaspıralı, buyük babay!..

Sen olsen de, bizge şindi adıñ aça,
Haq kuneşli bilgi yurtu, nurlu saray,
Bilgisizlik, qaranlıqlar ondan qaça,
Ey sayğılı ,ey sevgili, Ulu Babay!

1918 sene