Tuvğan Til-Bekir Çoban-zade

Tuvğan Til-Bekir Çoban-zade

Seni men Qırımda, Qazanda taptım,
Curegim qaynağan, taşqanda taptım...

Cat elde muğayıp, açınıp curgende,
Umütim, hayalım şay tüşip curgende,

Moynuña sarıldım, dertimni aytıp,
Bir guzel sözüñmen ozüme qaytıp...

Cırlarıñ bolmasa, maneñ bolmasa,
''Curt'' degen sözüñmen curek tolmasa,

Ah, nasıl curermen gurbet yaqlarda,
Tanışsız, bilişsiz yat soqaqlarda?..

Bilmiymen-türükmi, Tatarmı adıñ,
Bek yaman tatlısıñ, Tañrıdan tadıñ.

Türük de,tatar da seniñ sözleriñ,
Ekisi eki çift muñlu kozleriñ...

Viyana ogünde, Qazaq içinde
Barabar cırladıq Hindlerde, Çinde...

Añlasın bir seni , duşman da süyer,
Bir canıq sözüñmen curegi iyer...

İstiymen ozüñni er yaqta kormek,
Er yerde inciñden destanlar ormek...

Quşlarğa, qaşqırğa uyretsem seni,
Sen bolsañ oksüzniñ koñülden süygeni.

Camige, mihrapqa, sarayğa kirseñ,
Deñizler, çöllerniñ çetine erseñ...

Seniñmen duşmanğa yarlıqlar yazsam,
Qaruvlı sözüñmen koñlüni qazsam...

Qabrimde melekler sorğu sorasa,
Azrail tilimni biñ kere torasa,-

''Oz tuvğan tilimde ayt mağa! '' dermen,
Oz tuvğan tilimde cırlap olermen...

Koñlümni qayğılar kemirip turğanda,
Halqımnı tınışsız yıldızı urğanda,

Tuvğan til,-başqası aqlıma kelmiy,
Bir buyuk sırımsıñ, duşmanlar bilmiy...

1918, 1 iyün
Budapest