Yolcu Garip-Noman Çelebicihan
Ay, munarıñ, sil yüzüñden, menden ışıq qısqanma,
Men bir garip yolcu edim, qaldım qara dağlarda.
Yol şaşırdım, kuñ aşırdım, sağa baqıp ağlar da,
Ah çekemen, aç yüzüñni, meni yaman koz sanma!
Aç yüzüñni, saç nuruñnı! Uçurımlar, qayalar
Işıq alsın, aydınlansın, kolgeleri silinsin;
Topraq-topman qardaş iseñ, koksüñdeki kok taşlar,
Gıranitler qara yerge ayna bolup korünsin!
Yuregime sırdaş iseñ, kozümden şu yaşlar
Çeçeklerge tökecegiñ o çıqlarğa qarışsın;
Tañ yıldızı doğar iken, elbet, meni o bekler,
Saç nuruñnı; yolcu garip asretine qavuşsın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder