Bastırıq-Noman Çelebicihan
Dört taş divar, eñ töpede-bir kiçkene pencere,
İçke demir çabaqlardan ışıq tuvul-dert kire.
Er koşede dım kolgeler, yeşil kufler kopüre,
Yataq-tahta, yemek-fena,yerden suvuq ufüre.
Hızmetçi de er kun bunı suvlap-suvlap sipire,
Kimerde bir anaynı da sögüp sala, koz kore.
Aqşamlar bu qara uyge qara perdeler kere,
Yañğızlıqlar yañğız canğa canlı tüşler kostere.
Garip yurek çapalana, tenler, tükler urpere,
Tozmay goñül, avalanıp, alçala bom-boş yere.
Nevbetçiler gece-kundüz qarap, curip teşkere
Qapıdaki avur kiltni er saat dört-beş kere.
Bu kolgeli, qardan suvuq kiltli qara mezarğa
Yamanlardan daa fazla yahşı insan kop kire.
Kirgenden soñ işler belli: tura, tura ya cüre,
Ya da aqsız azaplarğa dayanamay delire...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder