Tuvğan Tilim-Şakir Selim

Tuvğan Tilim-Şakir Selim

Seni sürgün ettiler, ah, tuvğan tilim,
İstediler ayırmağa tamırıñdan.
Ateşlerde savurıldı kokke kulüñ,
Tek kimler qıl qıdırmadı hamırıñdan?

Nice yuz yıl qarsambalı yollar keçtiñ,
Sende edi ata-babamm qayğıları.
Yaşavıñnen duşmanlarğa kefin biçtiñ,
Oldürtmmediñ halqıñnıñ saf duyguların.

Soyqıruvnı aslı senden başladılar,
Qapadılar zorlap-nıqtap tar kirilge...
Halqıñ kibi alev-otqa taşladılar,-
Efsaneviy quş oldıñ sen ep tirilgen.

Zengin tiller lugatların açaman da,-
Şaşıp qalam!-olarnı sen baytqansıñ.
Ridna mova da yoqsıñmı, ya rusçada?-
Qa, baqayım, tatarca söz yoq, dep aytsıñ!

Bu qadarlıq bol cumertlik olurmı, ya?
Yatqa berip, ozüñ ai-zar çekesiñ.
Til macarıñ oñğanlıqqa tolrumı,ya?-
Toprağıña domuztamır ot ekesiñ.

Yoq, men saña şikayetnen zarlanmayım,
Ozümiz de seni horlap iprandırdıq.
Ep bir sennen gururlanam! Arlanmayım!-
Sennen ağlap, sennen kulip yattıq, turdıq.

Ah, bugun de qadiriñni bilse edik,
Yıltıratsaq-totlarıñnı silse edik,
Fikirimizni seniñ ile qayrar edil,
Senden keyf alıp, ah, bir mayrar edik!

Tuvğan tilim! Guzel tilim! Kene yaşa!
Sen bar ekeç, olümge biz baş bermemiz.
Yurtqa qayttıq sennen birge yıllar aşa,
Topraq degil, duşmanğa bir taş bermemiz!

Yanvar 4-5, 2006 s.