Qambır Felek-Ablakim Cemilev

Qambır Felek-Ablakim Cemilev

Askerler silalı, açuvlı em de
Balalar seskenip ağlaşa evde,
Yaş-yavqa yuk taşıy, ıñrana qartlar,
Qırımdan acele quvula Halqlar.

Şaşmalap, zoraki çıqtı halq yolğa,
Sostavlar yöneldi ilden uzaqa.
Tatarnı bıraqıp azır tuzaqqa,-
Uralğa, Sibirge ve başqa yaqqa.

Uralda askerniñ yekane qızı,
Qadını Cumada, cebede ozü,
Betini kirletken yollarnıñ tozı,
Yuregi yaralı, qızarğan kozü.

Halqnıñ koz yaşından dımlandı topraq,
Golde suv tuzlandı, tuzlandı çoqraq.
Zayıflar keçindi, qart, qartiy aqsaq...
Bilmeyim bu alğa kim dayanacaq.

İnsannıñ omüri-taqdiri onıñ,
Sürgün halq amansız zalımnıñ qulu.
Ayağı tırşavlı, kozleri moñlı,
Sürgünler hor-aqır,sürgünler soluq.

Uzaq, sarp yollarnı unutmaz kimse,
Ağır, zor yıllarnı unutmaz kimse.
Esiñni coyarsıñ tüşüñde korseñ,
Yekane balañnıñ cesedini sen.

Aqmescit ş. Yanvar (Ocaq), 1997 s.

Cuma: Samarqand vilayetindeki bir koy(Demiryol Stantsiyası-İstasyonı)