24 Ekim 2009 Cumartesi

Mezar Başında-Ablakim Cemilev

Mezar Başında-Ablakim Cemilev

Seitbilal dostuma


Tamanda toqtadıq, gemiden atlap,
Araya-soraya qabriñni taptım.
Aldıña çökip men, belimni qatlap,
Ketirgen gulümni saña uzattım...

Kok-temiz, yer-tegiz, taptalğan topraq,
Yanında şırılday aqa bir çoqraq.
Mezarlıq seniñ de eviñ olacaq,
Çoq yazıq çet yerde-koyuñden uzaq.

Otuzda doğdıq biz, oqudıq, ostik,
Ta yap-yaş ekende pek yaqın dosttıq.
Ne tapsaq ekimiz ekige boldik,
Açlıqqa dayandıq, horluqqa kondik.

Uralda qış suvuq, etrafta dağlar,
Ozenler buzlılar, er bir yer buz, qar.
Ayuvlar yuquda, susqanlar quşlar,
Suvuqtan çatlaylar, patlaylar taşlar.

Tükürseñ tükürik buzlap tığıra,
Yanağıñ suvuqtan sızlap ağıra.
Ayvanlar aranda, kopek yuvada-
Çoqumız işledik boyle avada.

Çoq yıllar ottiler, ketirip haber,
Korüşmek istedim sennen beraber.
Lakin tez ayırıp bizni taqdirler,
Ağlatıp, sızlatıp, tepip kettiler.

Bu fani dünyada musafir er kes,
Tatar, rus, ermeni, gurci ve çerkes...
Omürler qısqalar, iç kimse sezmez,
Yazılğan yıllarnıñ otkenini tez.

1987 s.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder