Ana Sevgisi-Ablakim Cemilev

Ana Sevgisi-Ablakim Cemilev

Otuz uç senesi tarlada işlep,
Aşaycaq aşıñnı taşıdıñ evge.
Zayıflap, esiñni coydıñ sen işte...
Yaramaz oğlunı yurekten sevgen
Rahmetli anamnı unutmam iç de!

Hayırsız sürgünlik ağlattı seni,
Amansız zalımğa bağlattı seni.
İçimde ot yana, sönermi eken?
Serbest halq qulluqqa konermi eken?
Adalet halqıma yardımcı olsun!

Orduğa ketkende urbamnı saqlap,
Sağınsa çıqarıp qoqlağan anam.
Cenkten soñ korgende meni qucaqlap
Zor-zıqı esiñni topladıñ anam,-
Kozlerim körlenir seni unutsam.

Yuqusız geceler keçirgen anam,
Aybetlep sütüni içirgen anam.
Bağrında sesimni kestirgen anam,
Er vaqıt temiz-pak kezdirgen anam,
Sevip em ozüni sevdirgen anam.

Men seni sayğınen, sevginen añam,-
Tilimde Alla ve sen barsıñ anam,-
Muqaddes, sıñırsız ana sevgisi,
Yadımdan silinmez yırı, ezgisi,
Moñlu kok kozleri, sözleri, sesi...

Aqmescit Ş.
Yanvar, 1996 s.

Yolcum Men-Ablakim Cemilev

Yolcum Men-Ablakim Cemilev

Yolcum men, aldımda soñı yoq yollar,
Enişli-yoquşlı, aylançıq olar.
Uralnıñ sırtından yurtuma qadar
Vatanım-Qırımdır, milletim-Tatar.

Yolcum men, çekişem yolda bir özüm,
Tanışım tanımay, aylana korse.
Kimsege kerekmey aytacaq sözüm,
Gurbetim, araycaq adam yoq olsem.

Yolcum men, gemige oturdım kene,
Aldımda dalğalı, açuvlı deñiz.
Sılcıra, sekire em de bellene,
Epkinnen dalğanı yarıp gemimiz.

Ava sert, kok alçaq, qat-qat, qap-qara,
Dalğanı yel quva, qutura deñiz.
Er dalğa kopürip bizni ozğara,
Gemimiz dersiñ çöp, pek çoq halq essiz.

Eminim, yurtuma açılır yollar-
Hayırlı yollar ber halqıma Allam!
Toplaşıp çıqsınlar yolğa yolcular-
Hor halqım pek çoqtan oz yurtuna zar...


Krasnovişersk rayonı
Pesçanka koyu, 1953 s.

Qambır Felek-Ablakim Cemilev

Qambır Felek-Ablakim Cemilev

Askerler silalı, açuvlı em de
Balalar seskenip ağlaşa evde,
Yaş-yavqa yuk taşıy, ıñrana qartlar,
Qırımdan acele quvula Halqlar.

Şaşmalap, zoraki çıqtı halq yolğa,
Sostavlar yöneldi ilden uzaqa.
Tatarnı bıraqıp azır tuzaqqa,-
Uralğa, Sibirge ve başqa yaqqa.

Uralda askerniñ yekane qızı,
Qadını Cumada, cebede ozü,
Betini kirletken yollarnıñ tozı,
Yuregi yaralı, qızarğan kozü.

Halqnıñ koz yaşından dımlandı topraq,
Golde suv tuzlandı, tuzlandı çoqraq.
Zayıflar keçindi, qart, qartiy aqsaq...
Bilmeyim bu alğa kim dayanacaq.

İnsannıñ omüri-taqdiri onıñ,
Sürgün halq amansız zalımnıñ qulu.
Ayağı tırşavlı, kozleri moñlı,
Sürgünler hor-aqır,sürgünler soluq.

Uzaq, sarp yollarnı unutmaz kimse,
Ağır, zor yıllarnı unutmaz kimse.
Esiñni coyarsıñ tüşüñde korseñ,
Yekane balañnıñ cesedini sen.

Aqmescit ş. Yanvar (Ocaq), 1997 s.

Cuma: Samarqand vilayetindeki bir koy(Demiryol Stantsiyası-İstasyonı)

Mezar Başında-Ablakim Cemilev

Mezar Başında-Ablakim Cemilev

Seitbilal dostuma


Tamanda toqtadıq, gemiden atlap,
Araya-soraya qabriñni taptım.
Aldıña çökip men, belimni qatlap,
Ketirgen gulümni saña uzattım...

Kok-temiz, yer-tegiz, taptalğan topraq,
Yanında şırılday aqa bir çoqraq.
Mezarlıq seniñ de eviñ olacaq,
Çoq yazıq çet yerde-koyuñden uzaq.

Otuzda doğdıq biz, oqudıq, ostik,
Ta yap-yaş ekende pek yaqın dosttıq.
Ne tapsaq ekimiz ekige boldik,
Açlıqqa dayandıq, horluqqa kondik.

Uralda qış suvuq, etrafta dağlar,
Ozenler buzlılar, er bir yer buz, qar.
Ayuvlar yuquda, susqanlar quşlar,
Suvuqtan çatlaylar, patlaylar taşlar.

Tükürseñ tükürik buzlap tığıra,
Yanağıñ suvuqtan sızlap ağıra.
Ayvanlar aranda, kopek yuvada-
Çoqumız işledik boyle avada.

Çoq yıllar ottiler, ketirip haber,
Korüşmek istedim sennen beraber.
Lakin tez ayırıp bizni taqdirler,
Ağlatıp, sızlatıp, tepip kettiler.

Bu fani dünyada musafir er kes,
Tatar, rus, ermeni, gurci ve çerkes...
Omürler qısqalar, iç kimse sezmez,
Yazılğan yıllarnıñ otkenini tez.

1987 s.