Uşüdiñmi, balam?..-Seitumer Emin

Uşüdiñmi, balam?..-Seitumer Emin

Arsenge

Endi kuneşim bata-yatqanda,
tüşünecege dalam:
Ne qaldı maña bu Dünyadan?
Hayallanam...
Doğğan koyçigimde-Albatta,
ozen boyunda,
dolanam...
Yuvunam.
Soñ, evge qaytam.
Anamnıñ tizine tayanam.
...Anam, ocaq başında.
Ocaq yana.
Odunlar qızarğan.
Ocaqtan koterile allı-gullü uçqunlar...
Yalqıldap uçalar,
sanki, yıldızlar.
Anam, başımnı sıypar. Quçaqlar...
Yuregim sızlar.
Menden bahıtlı barmı bu an?!

Çıtırdap-çıtırdap yana odunlar.
Yastıqtan yumşaq anamnıñ tizleri!
Yurekni ohşar onıñ tatlı sözleri,
Maña kulip baqqan kozleri...
Men, yuquğa dalam...
Cenkke ketem.
Ateşler içinde yanam.
Cenkten qaytam...
... Soñ,
Afat qopa apansızdan.
Qaranlıq duman içinde qalam.
Qara poyezdlarğa(trenlerğe) atılam.
Alevli qumlarda yanam.
Anamnı qıdıram...
Qıçıram:
Yardımğa çağıram.
Şu an, sesimden,
qattı yuqudan,
abdırap, uyanam...

Çevre-etrafqa baqam-
Ne ocaq,
ne Anam...
Yuregim qaltırar.
Başımnı koterem-qarşıda-divarda-

Anam.
O, maña baqar,
dersiñ, sorar:
-Uşüdiñmi, balam?-
Kozlerimden yaşlar aqar.
Menden bahıtsız barmı eken, bu Dünyada?
Añlamam...


Novorossiysk, 1993 s.