O Kunler Kelir-Seitumer Emin

O Kunler Kelir-Seitumer Emin

Arzulı toprağıma ayaq bastım,
Nice yıllar asret edim men oña!
Çalaş ogünde qazanımnı astım,
Etim-yağım yoq içine qoymağa.

Ter tökip, temel qazam ev qurmağa,
Yağmurda,
Qarda,
Qazma-kurek
qolda.
Çalaşta balam-çağam şay horlana...
Ne yarıq, ne suv bar, ayıp aytmağa.

Qazmam parçalar ep taş-yalamanı,
Qollarım berçli toqmaq sapından.
Kimler añlar menim ğarip alımdan?!
İçmege suv qıdıram, taş astından...

Tolam yoq, divar-isar qalamağa,
Ağaç-tahtam yoq, pencere-qapuğa.
Aqçam yoq, bugun, otmek almağa...
Lãkin ant etem men, mında qalmağa.

Men, tuvğan toprağımda ev quram,
Erte-keç atlarım men bosağamdan.
Qazmamnı bardıqça quvetnen uram,
Eşitsin dep, sesimni, Yarımadam...

Baba-dede ruhu menim qanımda,
Bir kun, toylar yañğırar azbarımda.
Tatlı-damlı aşlar pişer qazanımda,
Men, çette qalmam, Halqlar bayramında.

O kunler kelir, dostlar, men inanam,
O kunleri qırmızı açar qara guller.
Çoq yazıq, o kunlerni kormez Anam,
İçte unutılmaz bu qara kunler!

Men, tuvğan toprağımda ev quram,
Erte-keç atlarım men bosağamdan.
Qazmamnı bardıqça quvetnen uram,
Quvansın menim guzel Yarımadam!


Aqmescit, 1993 s.