4 Şubat 2012 Cumartesi
Demirciniñ Oçı-Şevqiy Bektore
Demirciniñ Oçı
Buyük çelik çöküçimniñ altında
Demir ursım iñim-iñim iñlerken,
Aqqıñ nerde?-degen bir ses eşittim,
Çöküçimden çıqqan sesi diñlerken.
Elbet, aqqım nerde edi? Kimde edi?
Mañlay terim kimler içüñ aqmıştı?
Alev saçan bir ocağıñ ateşi
Niçün beni çıyır-çıyır yaqmıştı?
Elbet, niçün tek bir tilim ekmege
Bağlanmıştı asırlarca tilegim?
Saadetler azırlarken illere,
Urs başında şu sızlayan bilegim.
Faqat, hayır, bundan soñra bu ursım,
Bu çöküçim, qızıl yanan bu ocaq,
Kendi aqqım, saadetim oğrunda
Duşmanımnı ateş-kinle boğacaq.
Çeliklerden er uruşta qulleler,
Qığılçımlar fırlanırken kuçümle,
Niçün benim aqqımnı ğayıp iden
Duşmanlarım titremesin ucümle?
Elbet, artıq bu iñleyen, bu yalan,
Bu gurleyen ocaq benim kinimdir.
Qarşısında butün cian titreyen
Şu çöküçim-qırılmayan dinimdir!
(1919 s.)
Şevqiy BEKTORE
Etiketler:
Demirciniñ Oçı,
Din,
Şevkiy Bektöre,
şiir,
Yıldız,
Yıldız Jurnal
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder